قيامت خورشيد
بنامش در پناهش
صورت تابان خورشيد كه
اينسان زندگي آفرين ساخته شده است
با تمام عظمت و توانايي كه
خداوند مهربان
در ان به عاريت نهاده
با تمام درخشندگي و زيباييش
كه در طي سالياني بس طولاني
بي آنكه تغيير محسوسي در نور و
گرمايش ايجاد شود
همچنان مطيع و پابرجا باقي مانده
در وقتي معلوم
در آستانه قيامت از هم پاشيده خواهد شد.
تا همگان بدانند:
"كل نفس هالك الا وجهه"
كاش انسان در آنچه ميخواند و ميدانست
انديشه ميكرد
كاش مي آموختيم اشاره ها را ببينيم و
نشانه ها را دنبال كنيم
قال على عليه السلام :
مارايت شيا الا و رايت الله قبله و بعده و معه .
على عليه السلام مى فرمايد:
هيچ پديده اى را در عالم هستى نديده ام
مگر آنكه قبل از آن و بعد از آن
و همراه آن پديده خدا را ديده ايم .
اين بايد نگاه همه ما باشد به تمام آفرينش
به ذره ذره آفريده ها
آري
اين پديده هاي به ظاهر تكراري
كه هر روز ميبينيمشان
وحتي اگر نگاهشان نكنيم حسشان ميكنيم
و از مواهب حضورشان دانسته
يا نادانسته استفاده ميكنيم
خدا را با تمام وجود فرياد ميكشند.
كاش ميشنيديم و ميديديم
و مي آموختيم
انگاه حتما عبرت هم ميگرفتيم
از تك تك پديده ها
و از خورشيد
كه چسان اين منبع خيرات فراوان براي انسان
و تمام موجودات روي زمين
در روزي كه بسيار سخت و دلهره آور است
با تمام عظمتش در هم پيچيده خواهد شد
"اذاالشمس كوّرت "
سوره مباركه تكوير ايه ۱
آنگاه كدامين انسان ميتوانست همچنان مغرور بماند؟
كدامشان ميتوانست به فكر توشه خود
در آن روز سخت نيفتد؟
كدام انسان ميتوانست بي تفاوت
از علم به وقوع چنين حادثه عظيمي بگذرد؟
چرا به وقت بيداري همه خودمان را به خواب زده ايم؟