بنامش در پناهش

خورشید هر صبح اینجاست بالای سر ما.هر روز بدون اندک تاخیری درست سر وقت می اید و انوار درخشانش پهنه تاریک دنیای ما را روشن میکند.

گرمایش زندگی بر روی زمین را گرم میکند.

اگر خورشید نبود هیچ موجود زنده ای نبود.همینطور اگر کمی بزرگتر یا کوچکترهم بود هیچ موجود زنده ای بر روی زمین نمیتوانست دوام بیاورد.

هیچ تا به حال فکر کرده اید در اندازه این گوی اتشین و یا در فاصله اش از ما؟

خورشید ما در میان بیشمار ستارگان اسمان یک ستاره معمولی بیش نیست بیشتر ستاره هایی که در اسمان شبانگاهی میبینیم بزرگتر از ان هستند اما چون دورترند ریز تر دیده میشوند اما خورشید نزدیک ترین ستاره به ماست.

فاصله اش از کره زمین به اندازه دقیقی سنجیده شده بطوریکه اگر کمی نزدیک تر بود به علت بالا رفتن دمای زمین تمام ابها بخار میشد وگرما همه گیاهان و درختان را از بین میبرد و نسل بشر به کلی منقرض میشد و هیچ جنبنده ای در زمین باقی نمیماند.و اگر کمی دورتر از اینی که هست بود انگاه همه چیز بر اثر سرما و یخ زدگی از بین میرفت و باز نابودی در انتظار همه موجودات زنده بود.اما این قرارگاه درست و بجا دقیقا همانیست که زندگی بخش است.

خداوند مهربان با حکمت بی انتهای خود اندازه ها را سنجیده و این توپ سوزان رابرای خدمت به اهالی زمین تسلیم و تسخیر کرده است.تا طبق زمانبندی درست وبسیار دقیق در مسیری تعیین شده ومناسب راه بپیماید تا با وجود اشوب و ناارامی در درونش وغوغا وشلوغی اطرافش با چرخشهای مداوم و سرعت حیرت انگیزش باز در نهایت امنیت واسودگی به ما ادمهای زمینی نور و گرما نثار کند و زندگی هدیه دهد.انوقت ما همه اینها را فراموش میکنیم یا حتی هیچ نمیدانیم و از اینهمه موهبت سر در نمی اوریم و هر روز صبح با سر زدن افتاب مشغول کارهای روزانه خود میشویم و غرق در سرخوشی زندگی حضور گرم و دلچسب افتاب مهربان را نادیده میگیریم وروزها را کسل کننده و تکراری قلمداد میکنیم در حالی که هر روز که می اید در درخشش هر پرتو خورشید معجزه ای دوست داشتنی اتفاق می افتد با نام معجزه تابش .