اي مخلوق فرمانبردار!
بنامش در پناهش
نزديك ترين همسايه فضايي ما كره تابان ماه است كه
شبها تاريكي آسمان را با پرتوهاي نورانيش ميشكافد
و همه جا را يك روشنايي ملايم هديه ميبخشد.
آيا تا كنون انديشيده ايم اين دايره نوراني كه
هلالهايش گاه به سمت مشرق است و گاه به سمت مغرب
چه تاثير به سزايي در زندگي ما اهل زمين دارد؟
روشنايي اين چراغ شبانگاه نه چنان تيز و تند است كه
مانع آرامش شباهنگام موجودات روي زمين شود
و نه چنان كم نور است كه
هيچ نقشي در روشن نمودن آسمان شب ايفا نكند.
اما سجاد عليه السلام چه زيبا هنگامي كه
چشمان مباركش به ماه مي افتاد مي فرمودند:
"اَيُّهَا الْخَلْقُ الْمُطيعُ، الدّائِبُ السَّريعُ،
الْمُتَرَدِّدُ فى مَنازِلِ التَّقْديرِ، الْمُتَصَرِّفُ فى فَلَكِ التَّدْبيرِ.
آمَنْتُ بِمَنْ نَوَّرَ بِكَ الظُّلَمَ، وَ اَوْضَحَ بِكَ الْبُهَمَ،
وَ جَعَلَكَ آيَةً مِنْ آياتِ مُلْكِهِ،
وَ عَلامَةً مِنْ عَلاماتِ سُلْطانِهِ، فَحَدَّ بِكَ الزَّمانَ،
وَ امْتَهَنَكَ بِالْكَمالِ وَ النُّقْصانِ،
وَ الطُّلُوعِ وَ الاُْفُولِ وَ الاِْنارَةِ وَ الْكُسُوفِ،
فى كُلِّ ذلِكَ اَنْتَ لَهُ مُطيعٌ، وَ اِلى اِرادَتِهِ سَريعٌ.
سُبْحانَهُ ما اَعْجَبَ ما دَبَّرَ فى اَمْرِكَ،
وَ اَلْطَفَ ما صَنَعَ فى شَأْنِكَ،
جَعَلَكَ مِفْتاحَ شَهْرِ حادِث لاَِمْر حادِث...;
اى مخلوق فرمانبردار پيوسته (در حركت) و شتابان،
و رفت و آمد كننده در منزلهاى معيّن
و گردش كننده در مدار تدبير،
ايمان دارم به آن خدايى كه تاريكيها را به
تو روشن كرده،
و راههاى ناپيدا و مبهم را به تو آشكار نموده،
و تو را نشانه اى از نشانه هاى فرمانرواييش،
و علامتى از علامات سلطنتش قرار داده،
و زمان را به تو محدود ساخت،
و تو را واداشت به كمال و نقصان و طلوع و غروب
و پرتوافكنى و گرفتن،
و در تمام آنها تو در تحت فرمان او فرمانبردارى،
و بسوى اراده اش شتابان.
منزّه است خدا كه چه شگفت انگيز تدبيرى در امر تو بكار برد،
و چه دقيق است صنعتى كه در كار تو انجام داده،
تو را كليد ماه نو قرار داده براى كارى نو"
مفاتيح نوين، ص 569
با عرض سلام خدمت دوستان