حیات همه چیز به باد است
بنامش در پناهش
بعضی از مهمترین بهره های ظاهری از بادها را شمردیم
اما امروز کمی عمیق تر شویم
و بدانیم که
بادها حتی میتوانند باعث عبرت خلائق شوند
چنانکه در طول تاریخ این پدیده تحت حکم الهی
موجب نابودی اقوام عصیانگر شده است.
و نیز موجب عبرت ایندگان
"و اما عاد فاهلکوا بریح صرصر عاتیه"
و اما قوم عاد به وسیله بادی بسیار سرد و تند
و طغیان گر و ویران ساز به هلاکت رسیدند.
سوره مبارکه حاقه آیه6
بادها همچنین میتوانند قوه تفکر انسان را به چالش بکشانند.
و
هر چیز که بتواند حتی اندکی ما را به یک تفکر سازنده
فرو برد بسیار ارزشمند است .
"واختلاف اللیل و النهار و ...و تصریف الریاح
ایات لقوم یعقلون"
و در اختلاف شب و روز و...و همچنین در گرداندن بادها،
از سویی به سوی دیگر، ایت هاست
برای مردمی که تعقل میکنند.
جاثیه ایه 5
بادها میتوانند موجبات امتحان ادمی را فراهم کنند.
چنانچه خداوند متعال در سوره مبارکه یونس آیه 22
بسیار ساده و زیبا چگونگی این امتحان توسط بادها را
متذکر میشود.
"و هو الذی یسیرکم فی البر و البحر
حتی اذا کنتم فی الفلک و جرین بهم بریح طیبه و فرحوا بها
جاءتها ریح عاصف و جاءهم الموج من کل مکان
و ظنوا انهم احیط بهم دعوا الله مخلصین له الدین
لئن انجیتنا من هذه لنکونن من الشاکرین"یونس ایه 22
(او کسی است که شما را در صحرا و دریا سیر میدهد،
چون به کشتی سوار باشید
و بادی ملایم و فرح بخش انها را به طرف مقصد ببرد
خوشحال می شوند
و چون بادی سهمگین بر ان کشیتی بوزد
و موجهای هولناک از هر سو به طرف کشتی حمله کند
بطوری که سرنشینان بپندارند که هلاک خواهند شد
ان زمان خدا را از روی اخلاص عقیده می خوانند
که اگر ما را از این ورطه نجات دهی
بطور قطع از شکر گزاران خواهیم بود.)
عجب است ، انسان چقدر در نادانی خودش غرق شده است
؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
اما انچه باد به ما میدهد بسیار بیشتر از این حرفهاست
کمی درباره این پدیده از زبان معصوم بشنویم
امام جعفر صادق علیه السلام به مفضل میفرمایند:
" متوجه می کنم تو را ای مفضل بر منافعی که در باد هست.
نمی بینی اگر چند گاه باد نوزد موجب بوجود آمدن بیماریها می شود
و نفسها را می گیرد و بیماران را می گدازد
و میوه ها را فاسد می گرداند و بقول و سبزیها متعفن می شود
و سرمنشأ بیماریهایی چون وبا و طاعون در بدنها می کند
و آفت در غلات پدید می آید.
پس معلوم شد که وزیدن باد از حسن تدبیر خالق عباد است
و
تو را خبر می دهم از حکمت اصل هوا،
به درستی که صدا اثری است که از اصطکاک اجسام در هوا حادث می گردد
و هوا آن را به قوه ی سامعه می رساند
و مردم در تمام روز و بعضی از شب
در حوائج و معاملات خود سخن می گویند
اگر این سخن در هوا می ماند
هرآینه عالم پر می شد از صدا و کار، بر مردم دشوار می شد
و محتاج می شدند که هوا را تازه کنند
مانند کاغذی که نوشته شد باید کاغذ دیگر را تحصیل کنند
و زیاده از آن احتیاج می شد
زیرا آنچه را که ترک می کنند و نمی نویسند بسیار زیاده است از آنچه می نویسند،
پس خلاق حکیم این هوا را کاغذ لطیف پنهانی گردانیده
که حامل سخن می شود
به قدر حاجت و باز محو می شود از اثر سخن،
صاف و خالص می ماند برای سخن دیگر،
کهنه و ضایع نمی شود
و همین نسیم که او را هوا می نامند
بس است برای عبرت تو اگر تفکر کنی در مصالح آن،
بدرستی که حیات بدنها به آن است که در درون استنشاقش سبب زندگی است
و از خارج مباشرتش بدن را به اصلاح می آورد
و صداها را از راههای دور حامل می شود و می رساند
و بوهای خوش را به شامه می رساند
نمی بینی که از هر طرف که باد از آن طرف می آید بوی خوش و صدا از آن طرف بیشتر می رسد...
بعد از باران، ابرها را از هم می پاشد
و درختها را آبستن می گرداند و آبها را سرد می کند
و کشتیها را جاری می سازد
و طعامها را لطیف می گرداند
و آتش را می افروزد
و چیزهای تر را مانند جامه و غیر آن خشک می کند.
بطور خلاصه حیات همه چیز به باد است
اگر باد نمی بود گیاهان پژمرده می شدند
و حیوانات می مردند
و چیزها گرم و فاسد می شد."
«توحید مفضل»
با عرض سلام خدمت دوستان