بنامش در پناهش

 

خدایا ! با تو مگر میشود امیدوار نبود؟!

 

***************** 

اگر آسمان ستاره اي نداشت

 چقدر تاريك و كسل كننده بود.

از تصور آسمان بي ستاره احساس گنگي به ادم دست ميدهد

احساس تنها بودن

 مثل شهري كه برقش رفته و

در تاريكي فرو رفته و انگار كسي انجا نيست

انگاه ديگر كسي رغبت نميكرد به تاريكي مطلق زل بزند.

 

اما خداي مهربان اين نقطه هاي درخشان را

برايمان در دل تاريكي آفريده تا

اميد را در دل هر بيننده اي زنده كنند كه

نور تا بينهايته ممكن، تاريكي را ميشكافد و

تا دوردستهاي دور پيش ميرود.

 

و اينك بعد از طی ساليان دراز،

 ستارگان هنوز بر صفحه آسمان نقش بسته اند

و در طي اين مدت طولاني و

 با حركتهاي مختلفي كه دارند

و با وجود حركتهاي متعدد زمين و

خورشيد و كهكشانها

هنوز جاي ستاره ها در فضا ثابت بنظر ميرسد

چنانچه گويي

مانند نگينهايي بر مخمل سياه شب دوخته شده اند

در حاليكه اينگونه نيست

و همه در حال تغيير و تحول و چرخش و حركتند.

 اشكال مشخص صورتهاي فلكي در گذشته و حال

 دليلي بر اين مدعاست.

 

و مهمتر از همه دليلي بر

 قدرت بي انتهاي پديد آوردنده تمام پديده ها

كه اينچنين دقيق و منظم و حساب شده

همه اين اجرام بزرگ و كوچك

و دور و نزديك

را بدون اندك زحمتي تدبير ميكند و

هيچ يك از آنها را حتي دورترينش

حتي كوچكترينش را بدون هدفي و حكمتي نيافريده

و درك اين نكته با معني و با عظمت

قابل تامل و تفكر بسيار است.

براستي كه:

"ما خلقنا السماء و الارض و ما بينهما لاعبين"

سوره مباركه انبياء آيه 16

 

اينها هيچكدام بازيچه و الكي نيستند

 و بي ترديد حكمتي در تك تك آنها نهفته است كه

دليلشان براي حضور در عالم هستي است.

يا حكيم!