بنامش در پناهش

 

ماه اين نزديك ترين همسايه نوراني زمين

علاوه بر نورافشاني در دل شبهاي تاريك

دوتا فايده مهم براي اهل كره خاكي ما داره.

اولين استفاده موثر و عمومي از ماه براي دانستن

شروع و پايان گذشت 30 روز يا يك ماه زمان براي ماست.

 

حركت منظّم ماه بر گِرد زمين،

يك تقويم طبيعى براى همه مردم عالم مهيّا كرده است;

تقويمى كه عالم و جاهل، بى سواد و باسواد،

بزرگ و كوچك، زن و مرد، سياه و سفيد،

با هر زبان و قوميّت و دين و مذهبى

به راحتى مى توانند از آن بهره گيرند.

خداوند متعال در آيه 189 سوره بقره،

به اين موهبت بزرگ اشاره كرده است:

 

"يَسْأَلُونَكَ عَنْ الاَْهِلَّةِ قُلْ هِىَ مَوَاقِيتُ لِلنَّاسِ وَالْحَجِّ"

درباره «هلالهاى ماه» از تو سؤال مى كنند،

بگو: آنها بيان اوقات (و تقويم طبيعى)

براى (نظام زندگى) مردم و (تعيين وقت) حج است.

 

در حالى كه تقويم شمسى چنين نيست،

و جز افراد كمى كه آشنا به علم نجوم هستند،

از آن سر در نمى آورند.

بايد منجّمين خورشيد را رصد كنند،

و در تقويمها بنويسند،

تا مردم ابتدا و انتهاى ماههاى شمسى را تشخيص دهند.

امّا تشخيص ابتدا و انتهاى ماههاى قمرى

به سهولت و آسانى براى همگان ممكن است.

خداوند بزرگ براى نظم بخشيدن به زندگى انسانها

اين تقويم طبيعى را در اختيار آنها نهاده است.

 

همه مردم ميتوانند با طلوع ماه پي ببرند كه

 ماه قبلي به پايان رسيده است

و با كامل شدن ماه ميتوان فهميد كه چهاردهم ماه است

و حتي ميتوان با استفاده از هلالهاي ماه

به جهات غرب و شرق و در نهايت شمال و جنوب زمين هم پي برد

كه در شرايط خاصي اين جهت يابي بسيار حائز اهميت است.

 

در اين مورد مطالبي عنوان خواهد شد اگر عمري باشد.