ابرهای کوهوار
بنامش در پناهش
صدای باران ترنم دلنوازترین ساز زندگیست
آنگاه که چونان جویبارهایی از اشک
بر روی تشنه ترین صورت هستی جاری میشود
و ردپایش زندگی می آفریند.
بوی باران احساس ناب ترین عطریست
که بر مشامی رسیدهعطری که عصاره اش از ابر لطیف
و بقدرت اشارت مهربانترین
معشوق عالم گرفته میشود.
وقتی به آسمان ابری نگاه میکنی
تنها سفیدی دلگشای ابر را
در زمینه آبی آسمان به تماشا نایست
بلکه در پهنه نیلگون بالای سرت
دریایی از آب را ببین که با انگشت بازیگوش باد
به هر سو سر خم میکند
این ابر لطیف از کدامین دیار جان گرفته و اینک
اینجاست برای باریدن؟
شاید خسته سفری صدها و هزاران کیلومتریست
و از آنسوی عالم خاکی بال و پر گشوده
به سوی تو
تا سیراب کند تو را و خاک زیر پایت را.
دیدی چه راحت ابر بر گرده باد مینشیند
وچه تند میتازد این اسب سرکش را.
نگاه کن!!
میلیونها تن آب بر بالای سرت این سو و آن سو میرود
گویی کوهی از آب بر فراز تو نگه داشته شده
تا تو را بر سر میثاق نگه دارد با خدای خودت
که این ابرهای کوهوار
تو را به یاد آن عهد گرفتن می اندازد که
خدا از بنی اسرائیل گرفت.
"و اذ اخذنا میثاقکم و رفعنا فوقکم الطور
خذوا ما ءاتیناکم بقوت
و اذکروا ما فیه لعلکم تتقون"آیه 63 سوره مبارکه بقره
و چون از شما پیمان گرفتیم
در حالیکه کوه را بر بالای سرتان برده بودیم
که آن کتابیکه بشما داده ایم محکم بگیرید
و مندرجات آن را بخاطر آرید شاید پرهیزکاری کنید.
شاید این تشبیه بی سبب نباشد
که به واقع ابرها کوهسان به نظر میرسند
چراکه خداوند در قرآن در آیه 88 سوره مبارکه نمل میفرماید:
"و تری الجبال تحسبها جامده و هی تمرمر السحاب"
و کوهها رابینی و پنداری بی حرکتند ولی مانند ابر در حرکتند.
و حضرت امیر علی ابن ابیطالب علیه السلام
در نهج البلاغه خطبه 91 در بیان نقش پدیده های جوی
هم، چنین تشبیهی بکار میبرد:
"قطعات بزرگ و پراکنده ابرها ر ابه هم پیوست
تا سخت به حرکت در امدند
و با به هم خوردن ابرها
برق ها درخشیدن گرفت
و از درخشندگی ابرهای کوه پیکر و متراکم
چیزی کاسته نشد.
ابرها را پی در پی فرستاد تا زمین را احاطه کردند
و بادها شیر باران را از ابرها دوشیدند
و به شدت به زمین فرو ریختند
ابرها پایین آمده سینه بر زمین ساییدند
و آنچه بر پشت داشتند فرو ریختند."
با عرض سلام خدمت دوستان