طلوع و غروب2
بنامش در پناهش
داستان طلوع وغروب خورشید,داستانی شنیدنی است.
خداوند متعال درقرآن کریم میفرماید:
"فلا اقسم بالشفق"قسم به سرخی پس از غروب افتاب.
آیه 16 سوره مبارکه انشقاق
و در آیه دیگری میفرماید:
"والفجر"قسم به سپیده دم
آیه 1 سوره فجر
خداوند حکیم در آیه اول به شفق که
سرخی ست که بعد از غروب افتاب در
افق دیده میشود قسم یاد میکند.
و در آیه دوم به هنگامه طلوع خورشید قسم یاد میکند.
این دو زمان و
تحول تدریجی تاریکی و روشنایی
در این دو وقت از اهمیت فوق العاده ای
برای ما انسانها برخوردار است.
شفق در هنگام غروب باعث میشود
چشم ما انسانها کم کم به تاریکی شب عادت کند
و به تدریج از روشنایی روز
وارد شب تار شود.
وهمین اتفاق در هنگام طلوع هم میفتد
و به آرامی روشنایی بیشتر و بیشتر
میشود تا به چشمان ما آسیبی نرسید.
مثالی ذیل ایه سوره انشقاق در تفسیر نمونه خواندم که
مثال بسیار عالی
برای درک این موضوع است.
"هنگام قطع برق در شب،
كه ناگهان محيط اطراف ما كاملا تاريك مى شود
چشمانمان اذيّت مى شود،
و تا چند ثانيه اطراف خود را نمى بينيم.
و پس از آنكه چشم به تاريكى عادت كرد
قادر بر ديدن اطراف خود مى شويم"
یا برعکس این اتفاق،
وقتی چشم ما به ظلمات و تاریکی عادت کرده یا وقتی
چراغی روشن میشود نور شدید باعث ازار چشم ما میگردد.
******************************************
پس میبینیم که
خداوند حکیم چگونه همه جانبه به فکر نیازمندیهای ما هست
و در هر چیزی حکمتی از او نهفته است.
حتی در همین اتفاقات روزمره تکراری
که عادت شده اند برای انسان بی فکر.
________________________________________________
شفق:
به معنای سرخی وبالای ان زردی و روی ان سفیدی است
که در کرانه افق به هنگام غروب خورشید پیدا میشود.
(المیزان )
در مورد شفق دو نظريّه وجود دارد:
1. سرخى پس از غروب، يا پيش از
طلوع آفتاب است.
2. سفيدى است كه پس از برطرف شدن سرخى مذكور
ظاهر مى شود.
توضيح اينكه پس از غروب خورشيد،
روى افق سرخى ظاهر مى شود كه
برخى معتقدند آن شفق است.
و اينكه خون شهيد را به شفق تشبيه كرده اند،
بر اساس همين تفسير است.
پس از محو شدن سرخى مذكور، سفيدى
شفّافى ظاهر مى شود كه
عدّه اى آن را شفق مى دانند.(تفسیر نمونه)