بنامش در پناهش

شب وقتی تاریکی بر روشنایی غلبه میابد بسیاری از دیدنیها از مقابل دیدگان ناپدید میشوند و در هنگام روز که روشنایی عالم تاب خورشید دوردستها را هم روشن میکند همه نادیدنیها محسوس میگردند اما در این میان این چشمان ضعیف ومکانیسم نیازمند به نور ان است که باعث میشود روز خیلی چیزها قابل دیدن باشد و شب خیلی چیزها قابل ندیدن اما خداوند در ایه 10 سوره رعد میفرمایند:

"سواءٌ منکم من اسرّ القول ومن جهر به و من هومستخف بالّیل و ساربٌ بالّنهار"

از شما هر که سخن اهسته بگوید و یا آنرا بلند کند, و هر که در شب نهان حرکت کند و یا در روز روشن(در علم خدا)بی تفاوت است.

برای خدا شب و روز فرقی نمیکند چون اوست کسی که هم شب را افرید هم روز را هم انسان را هم کائنات را.چطور افریننده چیزی میتواند از خواص افریده خودش تاثیر بگیرد؟

این ماییم که در عالم نیاز وبا حوائج جسم دست و پنجه نرم میکنیم تا شاید گوهری از صدف سرشت بیرون بکشیم و اشکار کنیم .

این ماییم که برحسب نیازمان تاریکی و روشنایی برایمان تدبیر شده ورنهنه شب برای خدا تاریک است و نه روز برای جل و جلاله روشن.

او میبیند انچه در تاریکی نهانش میکنیم و انچه در روز اشکار میگردانیم.ورای جان ما در حیطه بررسی اوست ,روز کجا؟شب کجا؟